“Wat voor zin heeft ’t nog, het is toch al besloten?”
In april 2020 was de invoering van Diftar in de gemeente het Hogeland een feit. Het besluit werd op 15 april genomen door een meerderheid in de gemeenteraad. Maar pas in oktober werd duidelijk wat het de inwoners zou gaan kosten. Logischerwijs neem je dat mee bij de keuze voor een bepaalde wijze van afvalinzameling, maar op het Hogeland gaat dat nét even anders. De gemeente heeft in 2019 een inwonerspeiling georganiseerd over het grondstoffenbeleid. Maar de resultaten daarvan zijn alleen maar meegenomen op de punten die goed uitkwamen bij de deal, die in feite al gemaakt was. Dit gaan we nu niet meer veranderen, het besluit is genomen met een meerderheid in de gemeenteraad.
Op het moment van schrijven is de petitie van Tiny Asselman over de Diftar in het Hogeland in één week tijd bijna 900 keer ondertekend. Tijdens de zogenaamde inwonersconsultatie via Youtube van donderdag 29 oktober heeft het college nog een keer uitgelegd waarom wat zij bedacht hebben, het beste was.
Ondanks dat zij alle drie wisten hoe de hazen zouden lopen, hebben Trijn van Lottum, Kars Jol en Tiny Asselman hun zegje gedaan, ten overstaan van de raad en het college. Ze hebben als insprekers in de raadsvergadering duidelijk hun mening gegeven en de vragen gesteld die zij hadden.
“Als god op het Hogeland”
Zo ervaart menigeen de gemeente wanneer er kritiek komt op het beleid, als het niet in hun straatje past. Het is een manier van denken en doen die menig inwoner vreselijk stoort. Veel bestuurders hebben zich jarenlang zo gedragen en kwamen er fluitend mee weg. Het is ingecalculeerd: De gemeente moet even door de weerstand uit de samenleving heen en kan dan gewoon weer doorgaan met de eigen plannen. Een duidelijk voorbeeld van deze manier van handelen tonen de ministers Wiebes en Ollongren op landelijk niveau in het aardbevingsdossier. En nu de gemeente weer met het Diftar-plan.
Wij als inwoners hebben vaak al afgehaakt of zijn er maar niet eens aan begonnen. Wat voor zin heeft het om je kop boven het maaiveld uit te steken als je toch niet gehoord wordt? Daarmee is een verwachtingspatroon ontstaan waarvan de gemeente dankbaar gebruik maakt om er van alles doorheen te jassen.
Zoals op het Hogeland de ambities vanuit de coalitie doorgezet worden, ook al gaat de Tirrel in Winsum 9,4 miljoen meer kosten dan begroot. Straks gaan er weer miljoenen naar een Wereld Erfgoed Centrum in Lauwersoog. Hoeveel precies weet nog niemand. Of zoals laatst Diftar en de deal met afvalverwerker Omrin. Waardoor het geld nu op is, en er door de gemeente voorstellen worden gedaan om dan maar een plafond in te stellen voor de kosten van de jeugdzorg. Ook de initiatieven voor een Multifunctionele Accommodatie in Bedum komen erdoor in de wachtstand te staan. Echt van de zotte.
De insprekers
Ondanks dat deze drie mensen wisten dat het al rond was en hun moeite de uitkomst niet zou veranderen stonden ze er toch, woensdagavond 28 oktober. Zij gaven hun mening en stelden hun vragen rechtsreeks aan de volksvertegenwoordigers en het college.
Omdat niets doen ook niets in beweging brengt. Iets wat al jaren ‘gaat zoals het gaat’ verander je niet in één dag of na een keer inspreken. Dat doe je wél door samen met anderen structureel en op creatieve wijze je stem te laten horen. Niet opgeven, maar doorzetten en op zoek gaan naar medestanders.
Het is van belang dat inwoners zich laten horen, niet één keer maar structureel. Democratie is meer dan één keer in de vier jaar je stem uit mogen brengen.
Daarom: Maak gebruik van je inspreekrecht in die raadsvergaderingen. Zoek contact met de volksvertegenwoordigers, die kunnen je daarbij helpen. Werk samen met anderen wanneer je hetzelfde nastreeft, dan ben je altijd sterker! .